ฮอดยามเดือนห้า น้องมานั่งถ่าตามสัญญารอ
โฮมบุญบ้านสมโภชภูปอ น้องนั่งรอ รอแล้วบ่เห็น
สาวกาฬสินธุ์เป็นดิ้นดิ้นใจกวยโอนเอน
ผู้บ่าวนัดมานั่งถ่าบ่เห็น สายลมเย็นเย็น พัดหนาวหัวใจ
ผู้คนหลั่งไหล ไหลมาเอาบุญภูปอ
อ้ายไปอยู่ไสหนอ รอรอรอกะบ่พ้อหน้า
สองเฮาเคยไหว้จำหลักพระนอนอยู่บนหน้าผา
อดีตกาลโบราณมีมา สมัยทวา ผู้คนนับถือ
.เจ้าใจบ่จื่อ บ่ถือศรัทธาความรัก
มาหลอกให้ใจเสียหลัก แล้วมาหักสัญญาพังลง
แนมหาจนล้าบ่เห็นอ้ายมาเฮ็ดหน้างวยงง
หรือว่าอ้ายลืมหลง มีจุดประสงค์แนวใดน้อพี่
วจีวาจาบ่อแน่น วจีวาจาบ่อแน่น
คำว่าแฟนบ่มีคุณค่า ลืมคำสัญญาสองเฮาแล้วบ้อ
น้ออ้ายบ่ม่ายมา เมษาปีกลายเคียงคู่
เมษาปีกลายเคียงคู่ หย่างชมดูทิวเขาเป็นลั่น
อ้ายยังหันแนมตาอิน้อง อิน้องน้ออิน้อง อิน้อง
มาตำต้องเข้าหว่างใจ กราบพระใหญ่ภูปอมื้อนั้น
นั่งเคียงกันถือดวงดอกไม้ พ่อคนหลายใจ บ่จำบ้อ บ่จำบ้อ
ไปอยู่ไสหนอ ให้คืนถิ่นดินแดนโปงลาง
น้องยังเฝ้าแนมทาง อ้ายสิหย่างมาม่าย
ลูกสาวภูปอ คึดฮอดแท้หนอผู้บ่าวภูไท
เลี้ยวแนมทางเขาวงบ้านอ้าย บ่ฮู้ปานใด อ้ายนั้นสิมา
โอ๊ยน้อ ละบ่าวภูไทเอ้ย
ชายเอย ให้เจ้าคืนมาทางก้ำ เขาภูปอบ่อนน้องอยู่
อย่าให้คดขี่คู่ นอนไห้ใส่แต่หมอน อ้ายเอ่ย
ชายเอย จั่งว่า สิบดอกแนงไม้ บ่ปานแนงดอกไม้ไผ่
คันว่าสิบบ้านใกล้ คันว่าซาวบ้านใกล้ บ่อปานอ้ายมานั่งนำ
เจ้าเอย เจ้าเอย
ลมเผยพัดมาหย่าวหย่าว ลมเผยพัดมาหย่าวหย่าว
หัวใจสาวกาสินธุ์สิ้นค่า ย้อนบุญผลา บ่สมหม่อมอ้าย
หม่อมอ้าย น้อหม่อมอ้าย หม่อมอ้าย
สวรรค์ให้แม่นผ่ายหนี กลับเถิดคนดีกลับมาหาน้อง
อย่าไปมีสองให้นางเก้อ น้องรออยู่เด้อ อยากเจออ้าย